viernes, 25 de febrero de 2011

6 HABITANTES

Ayer fuimos a las aldeas de mis abuelos, una de ellas lugar de nacimiento de mi padre. Veiga y Ferreiros (A Pobra de Brollón) son dos pequeñas parroquias donde aún quedan restos de la historia de nuestros antepasados. Cada vez que vamos por allí tienes sensaciones un tanto contradictorias. Por un lado sientes que tienes el deber de preservar esa memoria pero por otro te das cuenta que en un lugar un poco aislado y sin ningún servicio es un poco absurdo plantearse una vida con unos mínimos de calidad.

En Ferreiros aún viven algunos familiares. De hecho la excusa de la excursión era visitar a la tía-abuela Admirable, que con sus 87 años muy bien llevados se viene SOLA desde Canadá. Allí estuvimos con Rosa, Jesús, Amparo y la entrañable y querida tía Pura que pasa ya de los 90 años y que siempre nos trata con un cariño y un afecto especial. Entre risas y recuerdos pasamos una tarde casi primaveral y compartiendo también la alegría y la ilusión por la elección de Lucía para ir a Eurovisión, todos formamos parte de una gran familia.

Pero en Veiga la situación es un poco más dramática. Sólo viven 6 habitantes permanentemente y la aldea, aunque revive un poco en verano, está muy abandonada. Allí quedan medio en pie, medio en ruinas alguna construcción que pertenece a nuestra familia y algunas pequeñas tierras, algunas sin acceso y completemente cubiertas por zarzas o malas hierbas. La foto que os adjunto es de la "palleira" que está enfrente de la casa de mis bisabuelos, y al lado una casa semiderruida que es donde nació mi padre.

Y te planteas... ¿qué haces? ¿Recuperas esto o lo dejas años y años hasta que caiga todo en el olvido? Nadie da un duro por las tierras ni por los inmuebles; rehabilitarlos sería una inversión poco rentable si no te planteas ir alli a pasar unos días en verano, un fin de semana o plantearte abrir un negocio de turismo rural, aunque con el riesgo de fracasar. Pero si piensas lo que lucharon tus abuelos por aquello, que tu padre nació allí y que, en definitiva, allí están tus orígenes, tu historia, los sentimientos chocan. ¿La razón o la nostalgia? Difícil decisión.

El caso es que cientos de aldeas del interior de Galicia están igual o peor. Cuando circulas por aquellas pistas semiasfaltadas y sin mantenimiento y que a poco más de 10 km hay un corredor de alta capacidad o se plantea un tren de alta velocidad piensas si merece la pena o no, si estos lugares tienen FUTURO en un mundo que camina a eliminar fronteras, a comunicarse por redes sociales, por enlaces"web"... Conoces a un ciber-amigo en Alaska pero tus raíces a 150 km se pierden. ¡Qué gran paradoja!

4 comentarios:

  1. Hola profe.Fai moito que non escribo e non leo o teu bog,así que hoxe lin todo o atrasado.Xa supoño a ledicia que terás por ser Lucía a elixida para Eurovisión,que vas poder ver en directo co que che gusta.No referente ó post sobre o Galego,tes razón que cada un ten que estar orgulloso das súas raíces,sobre todo co que se sufriu para poder falar e escribir galego con liberdade.Bueno un bico moi forte e ¡Arriba Lucía!

    ResponderEliminar
  2. Eso dandolle uns arregliños, seguro que queda de moi ben. O lugar seguro que ten os seus encantos, seguro, non creo que este peor comunicado que as casas que imos nos en semana santa.
    Veña un saudo dende a mellor terra do mundo.
    Pardal.

    ResponderEliminar
  3. Outra cousa, xa sebes que non me mola nada o de Eurovisión, sigo pensando que é unha reunión de "frikis". Pero alegrome moito da elección da tua prima, de Lucía. Cando estaba concursando na telegaita, vivia na calle Montiron de Lugo, na mesma onde vivia eu, e teñome cruzado varias veces con ela, pero non sabia que era tua prima.
    Veña agora si, un saudo.
    Pardal

    ResponderEliminar
  4. Un viciño dos 6 que alí viven díxonos que non dan un peso polas terras e para arranxar a casiña con subvencións hai que estar empadroado alí. Véxoo máis que difícil, aínda que a cas que está pegada é máis grande e poderíase mercar. Pero... hai alguén disposto a irse para alí e vivir ou rexentar o negocio? Difícil solución

    ResponderEliminar