AS NOTICIAS GALEGAS DENDE AQUÍ

Moitos días, cando me poño a almorzar, o primeiro que fago é poñer a "tele" ("Los desayunos de La 1") e encender o ordenador para visitar de primeiras a web da "Voz de Galicia". Ás veces levo alegrías, outras sorpresa e o luns recorreume un remorso polo sangue ao ler a noticia da rapaza de "Gran Hermano" falando do galego e dos que falan en galego. Seguín os comentarios no blog da periodista que seguiu tan desafortunados comentarios da rapaza, pero tamén tratei de ser obxectivo. Que pasaría se iso o escoitamos nas nosas conversas con amigos, coñecidos, familiares, viciños do barrio, da rúa...? Porque eu iso escoiteino e MOITO na Coruña e rebéntame oir que en Lugo "es que se habla gallego muy bruto", sendo toda a familia procedente dalí.

Puiden ver todo o video da rapaza e non deixa de ser o que moitos pensan, pero que ten a súa explicación: o "auto-odio", a negación das orixes, o querer aparentar o que NUNCA seremos, ¿"oistes"?. Abúrreme opinar sobre este tema porque as cousas son claras: temos unha lingua propia pero somos moi hipócritas con ela, eu tamén. Queremos que non morra, protexela, etc., pero NEGÁMONOS a falala e a utilizala en público. Os meus avós falaban galego e xa eles falábanlle bastante castelán aos meus pais, pero polo menos ata a min chegou, coa axuda do ensino. Non se trata de obrigar a usalo na fala, porque é imposible facelo, trátase de que se poida usar alternativamente co castelán, coa mesma corrección e nos mesmos ámbitos. Porque... quen usa ben o castelán na súa vida diaria?

Eu podo utilizar ambas as dúas linguas sen ningún problema, sobre todo na escrita, aínda que seguro o meu compadre xa me estará corrixindo este texto ao mesmo tempo que o le. Cantas máis linguas se coñezan, máis riqueza, e isto nótalo máis cando estás fóra. Agora ben, por Amsterdam óese moito castelán e tamén oín catalán, en xente nova, pero aínda non oín galego...

:( , aínda que si atopo moitos. Dá que pensar

Curiosamente hoxe comentáballe ao meu director unha desas noticias da Galicia profunda que leo na prensa dixital. Conteille o caso do "Chucán", o tipo este que matou a unha prostituta e quedou absolto e logo contoullo todo a un periodista. Pois pódovos asegurar que me costaba contarllo en castelán porque non imaxino ao tal home falando na linguaxe cervantina, e escapábanseme as frases en galego. E que tampouco quero evitalo, é A MIÑA LINGUA, que neste caso non foi "materna" no senso estricto da palabra porque eu fun educado en castelan, pero o galego formaba parte da vida cotiá da miña casa sen conflitos lingüísticos nen trapalladas políticas sen sentido. E o caso é que eu adquirín as dúas linguas sen problemas e resulta que hoxe, coa presenza nas escolas, con medios como a TVG e a Radio Galega, carteis, publicidade, libros... isto non é posible. Aínda recordo cando o día do meu santo, o 1 de agosto, chegara meu pai cun conto de Asterix en GALEGO recén editado, aqueles primeiros que traducira Blanco Amor e que levaba por título "A loita dos xefes" e que relín centos de veces sen causarme traumas nen chorradas. Ao contrario, adquirindo CULTURA e indirectamente, amor por Galicia.

Dende logo cando me preguntan se me sinto español ou galego digo o segundo, pero non desprezo a España e asegúrovos que despois de estar aquí en periodos de sete semanas aterrar en Baraxas é "estar na casa" e alédaste por poder oir español ao mercar un simple café. Polo tanto, eu volvería a aquela campaña que se fixo en Galicia que decía algo así como "As linguas suman". Con isto témonos que quedar. Aquí hai xente que leva moitos anos e non aprendeu neerlandés. Pareceríame unha tontería estar aquí e non aproveitar a posibildiade de coñecer outra lingua e ser capaz de comunicarme medianamente nela, igual que se estivera en Uganda ou Vietnam, pero pódovos asegurar que aquí escoito a pais dicir, "total, para lo que les va a servir el holandés..." ¡¡Pero é que a lingua dos teus fillos!!

Eu nunca me sentín discriminado por facer un escrito en galego en Galicia ou por dirixirme nun organismo público na nosa lingua. É verdade que a usamos pouco en determinados contextos, pero isto foi o que dixo a rapaza de "Gran Hermano" e todos se lle botaron enriba. En fin, que cada un saque as súas conclusións, pero unha cousa está clara: o futuro do galego depende do orgullo con que nós defendamos o noso, pero isto non só coa lingua, tamén coa cultura, coa paisaxe, co patrimonio. Só así poderemos facer que Galicia mire para adiante e fagamos da nosa esquina do mundo unha terra avanzada, moderna e sobre todo CULTA.

http://www.lavozdegalicia.es/coruna/2011/02/16/0003_201102H16P64991.htm

¡Ala! Xa tedes para comentar. Vémonos pronto