domingo, 20 de junio de 2010

Quien me iba a decir a mi...

Esta bitácora pretende ser el reflejo de una nueva experiencia en mi vida profesional y personal. Después de 19 años ejerciendo de maestro de Ed. Primaria en León, Asturias y Galicia llega la hora de irse a Europa. En los Países Bajos estaré, como mínimo, dos años y aquí quiero expresar mis vivencias y compartirlas con todos y todas vosotros/as.

Aún no hace una semana que me he enterado de la noticia. No la esperaba. El examen para la obtención de una plaza en el exterior no me salió para tirar cohetes, pero bueno, las oportunidades no se pueden dejar escapar. He recibido felicitaciones de amigos, familiares y compañeros de trabajo; muchos de ellos me animan, otros no lo ven tan claro pero me desean lo mejor. A todos desde ahora mismo GRACIAS, espero que lo que aquí escriba os guste y mi objetivo no es otro que conocer otra cultura, otro modo de ver la vida diaria y al mismo tiempo acordarse de Galicia y de todos los que están aquí, especialmente mis tres apoyos fundamentales, mi mujer, mi hijo y mi hija.

De ahí también el nombre de este blog: Galicia y los Países Bajos dan al Atlántico y la palabra "ondas" tiene un doble significado: esas "ondas do mar levado" que llegan desde el Finisterre a los temporales del Norte y esas "ondas" que transmiten la voz, en este caso la mía y la de todos los que querías colaborar.

Pues nada, aquí empezamos. Espero que os guste.


Un fuerte abrazo a tod@s








5 comentarios:

  1. Ben Alfonso vou facer a estrea, por suposto que moita sorte, e por suposto que che manterei informada do que pase por esta fin do mundo na que a nai natureza e a administración me enviaron.
    Aínda non comezou a túa singladura pero, aínda que as ondas as veces cheguen revoltas, saberás bogar polos mares do mundo con traballo e boa dedicación.
    Paz
    Estaremos en contacto para axudarche a chegar a porto, a un porto calmo, dentro do posible e amable para que nunca te sintas abandonado en mar adentro.

    ResponderEliminar
  2. Ánimo Alfonso, o que non sei eu é si despois de probar a Gloria educativa de Holanda vas querer volver....para tomar o café vainos quedar un pouco a contramán... apertas.
    Gabi

    ResponderEliminar
  3. felicidades.pareceme fantástico que haxa xente coma ti,con tantas ganas de coñecer outros lugares e meterse de cheo.es un valiente.si o meu enghish non fose tan very bad ata eu me animaba.non esquezsa darlles a probar as ricas tortillas que sabes facer e avisa nas tendas de regalos e nas librerias...aqui chega o que compra regalos a moreas para martin e greta.Un abrazo.apuntame na lista de visitas(o meu pai foi emigrante en Amsterdam e non para de contar maravillas)Elisa de ourense,compañeira e irlanda

    ResponderEliminar
  4. ELISA!!! Canto tempo!!! Pois xa ves, non contaba pasar as probas e o 1 de setembro en Amsterdam. Agardo que a miña adaptación sexa boa e cando estea ben asentado permito visitas, será un honor, con tortilla ou sen ela!!! Moitos bicos, seguimos en contacto e agardo que este blog che guste.
    Apertiñas!!

    ResponderEliminar
  5. Ese abrazo fixo que todos nos puxeramos a chorar nada máis salir pola porta... Boas vacacións...! :1

    ResponderEliminar