miércoles, 24 de febrero de 2016

24 DE FEBREIRO, DÍA DE ROSALÍA

Dende hai uns anos o día de hoxe recordamos á nosa poeta con máis sona fóra da nosa terra, Rosalía de Castro. Nas escolas se propón unha actividade concreta e moitas delas sempre fan algún acto ou actividade en clase en recordo dela. Rosalía sempre estivo presente na miña vida, non só a nivel de estudos, senón tamén ao ter Padrón como unha das vilas onde viviu e onde se recorda de xeito cotiá. Cando vivimos alí, a imaxe e a obra rosaliana estaban presentes ata no máis pequeno detalle, tendo en conta que ademais alí está a súa casa-museo, xusto enfronte da estación do tren.

Para aqueles visitantes que non sodes galegos contareivos que para entender un pouquiño máis Galicia e aos galegos hai que ler algo de Rosalía de Castro e analisar un pouco a súa obra, preferentemente a poesía, escrita sobre todo en galego e recollida en dous poemarios chamados "Cantares Gallegos", de carácter máis tradicional e folclórico, recollendo nel moitos costumes e maneiras de vivir da xente galega; e "Follas Novas", un poemario máis intimista, máis centrado no seu sentir e na reivindicación social, por exemplo, da igualdade da muller, da emigración ou do asoballamento dos galegos. Non tivo unha vida fácil e, por riba, una enfermidade levouna moi pronto, aos 48 anos, sendo soterrada primeiro no cemiterio de Adina, en Iria Flavia, e posteriormente os seus restos foron trasladados ao Panteón de Galegos Ilustres en San Domingos de Bonaval, en Compostela, onde é recordada continuamente por xente anónima que deposita unha flor na súa tumba. Rosalía é Galicia e Galicia non se pode entender sen Rosalía.

De feito, cando aínda na ditadura os intelectuais galegos mantiñan a nosa lingua viva a pesares das prohibicións, a creación do Día das Letras Galegas comezou para conmemorar o centenario da publicación de "Cantares Gallegos", o 17 de maio de 1963. Dende esa data ininterrumpidamente, celebramos nese día a nosa Festa da Lingua, sendo día festivo dende hai xa uns anos e recordando cada ano a un escritor ou escritora ilustre no noso idioma. En 2016 o homenaxado é o poeta da Terra Chá, Manuel María.

Pois ben, a nosa escola non podería ser menos e grazas aos compañeiros do Departamento de Orientación, compartimos un deses poemas de Rosalía musicado por Amancio Prada (ben saben moitos que aquel disco do cantautor berciano é mítico na nosa cultura) e interpretado pola Real Filharmonía de Galicia, o famoso "Adiós ríos, adiós fontes", pero adaptado a persoas con disfuncionalidade, xa que está elaborado con pictogramas. Déixovos aquí o vídeo para que disfrutedes del e para que moitos lectores non galegos teñades a curiosidade de coñecernos un pouco máis. Tamén sei que a algúns que están fóra lles gustará, porque entenden do que fala e porque emociona oilo cando estás lonxe. A saudade que tanto cantou Rosalía sentímola todos os galegos e todas as galegas cando lemos ou oimos este poema ou outros da nosa poeta. Velaí vai.




E por suposto, agradecer o traballo dos meus compañeiros, estamos metidos todos en tantas actividades que uns fan unhas cousas, outros facemos outras e eu non tiven participación neste vídeo, pero compartilo aquí é unha mostra de felicitación ante o traballo ben feito. ¡¡Só tedes que dicirnos se vos gusta!!

jueves, 11 de febrero de 2016

JUAN, ¿ME AGREGAS EN FACEBOOK?

La pregunta no tendría más importancia si yo fuese Juan y la solicitud me llega de alguien a quien conozco. El problema surge cuando Sofía le pide a Juan que le agregue después de ser atendido por él en el hospital ante un ataque de ansiedad en su instituto, adonde fue a atenderla de urgencia. Ha sido una pregunta del examen MIR: Sofía tiene 15 años y Juan es residente de 2º año. Me enteré de la polémica leyendo la noticia en el diario y al principio pensé que era una historia real; pues no. Ha sido el tema de conversación de la semana.

Pero fíjate que todavía habría que ir más allá. En la noticia se habla de que Sofía probablemente sufra acoso escolar y tenga algún transtorno alimentario, pero eso sí, tiene perfil en facebook. Y nos parece normal que una niña de 15 años lo tenga. Ahí está el quid del tema. No es que lo tenga una niña de 15 años, es que lo tienen niños de 10 y menos años, al igual que muchos tienen ya móvil con whats app y se comunican sin ningún control parental con quien quieran.

En los colegios, y ante la proliferación de las redes sociales, uso de nuevas tecnologías y demás, cada curso que pasa tenemos que centrarnos más en temas como la seguridad en Internet, habida cuenta de que trabajamos con MENORES y detectamos su uso cada vez más pronto y muchas veces sin que sus padres o tutores legales tengan conocimiento de que sus retoños abren perfiles a diestro y siniestro. La labor pedagógica de las Fuerzas de Seguridad del Estado, a través de expertos de las unidades telemáticas, suelen acudir a los centros a informar y demostrar "in situ" dónde están los peligros y qué es lo que pueden y no pueden hacer, aparte de que muchas veces los chavales incurren sin saberlo en delitos de los que son responsables, en última instancia, sus padres. El pasado viernes tuvimos la visita de un especialista de la Policía Nacional que informó a alumnos de 4º, 5º y 6º del uso responsable de las redes y de las tecnologías, recalcando que Internet es muy útil y divertido, pero que también tiene peligros que hay que saber detectar y prevenir. Y fijaos que cada vez las edades bajan. 4º de Primaria son 9 años y los incluímos en la charla porque detectamos que un alumno de esa edad se había creado un canal de Youtube con un vídeo subido por él... y a lo mejor el muchacho en cuestión (como él, miles) aún no sabe ni multiplicar.

¿Nos estamos volviendo locos, perdemos el norte o es que es lo que nos toca vivir y o bien nos adaptamos o bien nos damos contra una pared? Adaptarse, no queda otra. Estoy convencido de que esto no para, que sólo con este blog muchos datos de mi vida se han leído en medio mundo por personas totalmente desconocidas para mí y que no te queda otra que aceptarlo, no sabes quién está al otro lado de la red con programas maliciosos recogiendo todo lo que yo consulto y utilizándolo para ofrecerme tal o cual producto. Es el márketing del s. XXI (y seguro que del XXII) del que desconocemos hasta dónde llegan nuestros derechos para evitarlo o decir NO. Es la famosa letra pequeña que evitamos dando "clics" al ratón. Ya estamos enganchados y no hay salvación.

Y a continuación aparecen anuncios en facebook de las cosas que te gustan para que compres, recomendaciones de webs según tus visitas previas y cientos de aplicaciones para que juegues, des más y más datos y configures eso que llaman tu "identidad virtual". Pues vamos a imaginar todo eso con niños de 9, 10, 11 años que manejan un vocabulario que incluso a algunos docentes les deja perplejos, pero al policía que da la charla no porque sabe lo que está contando y lo que vive día a día en los colegios.

¿Responsables? De mis hijos, yo, evidentemente; pero de todo esto, como se suele decir, la sociedad. Y no camines contracorriente porque eres el "raro". Y las redes sociales tienen una característica que fomenta cada vez más la ira, la expresión obscena, maleducada y agresiva. Yo mismo me he enzarzado, sin buscarlo, en alguna discusión que seguramente no surgiría en la vida real, incluso con personas que no conozco, pero con las que compartes profesión, hobbies o ideología. Estos días también ha sido polémica en España una actuación de un grupo de titiriteros en el carnaval de Madrid, que representaron una obra para niños que no era apta para ellos porque ahorcaban a un juez,  había asesinatos y salió una pancarta con un desafortunado texto que ponía "gora Alka-Eta", que luego se explicó que era una sátira, etc., etc. La alcaldesa de Madrid pidió perdón públicamente, pero los titiriteros pasaron varios días en prisión y se armó de nuevo la polémica. Facebook y Twitter ardieron defendiéndolos o machacando más a unos y a otros y he leído comentarios de algunas personas que realmente son totalmente hitlerianos, de un lado y del otro. Y a mí esas cosas me generan mucha inquietud, ver esa agresividad en la gente expresada en un par de líneas en las redes es algo digno de analizar y reflexionar.

Así que nada, yo no agrego a menores en facebook, algún alumno me lo ha pedido y les dije que no, a pesar de que sí tengo ex-alumnos que aún no son mayores de edad, pero con 16/17 años ya los ves "con sentidiño" por lo que publican, a veces de un calado intelectual importante. Así que a aquellos papás y a aquellas mamás que me leáis un consejo: CONTROLAD LO QUE HACEN VUESTROS HIJOS Y VUESTRAS HIJAS EN LAS REDES, es cuestión de minutos tener una mínima supervisión y esa prevención pactada con ellos y ellas os puede salvar de algún que otro disgusto. Y aún así, no estamos libres (yo el primero) de que ocurra algo con ellos, esperemos que no y que el sentido común impere y usemos internet como fuente de conocimiento, consumo y ocio, que nos facilita mucho la vida a mucha gente.