viernes, 13 de mayo de 2011

LLEGÓ EL MOMENTO. 14 DE MAYO, EUROVISIÓN 2011

Tengo una sensación extraña. Mañana madrugo para irme a Düsseldorf a ver la final de Eurovisión. Todo aquel que sea de mi edad no puede negar que Eurovisión forma parte de nuestras vidas. Aquellas noches de sábado en primavera pegados a TVE 1 (la única que había) para ver cómo nuestros cantantes conseguían los añorados "twelve points" o "douze points". Melodías que están en nuestra memoria, ¿o no?. El primer festival que recuerdo es el de 1976 y desde aquella los he visto todos, alguno con más pena que gloria y buscando desesperadamente una televisión para verlo si no estaba en casa (en 1997 en un hotel de Barcelona).


Con Eurovisión aprendí geografía, idiomas, estadística, música... Para mi se ha convertido en un hobbie y, después de muchos años, mañana lo veré en directo por primera vez. Los que ya lo han hecho dicen que impacta, que es un espectáculo que alguna vez todos deberían vivir, como una final deportiva, la inauguración de unos JJ.OO. o algo así. Tres horas en las que estaré pendiente de todo, pero que me pasarán volando.


Pero como decía, parece irreal. Estoy aquí escribiendo esto y en pocas horas cojo el tren. En Dússeldorf está mi amigo Samuel que me ha cogido la entrada, reservada ya en diciembre. Y parece que este año tenía que estar ahí. Lucía Pérez, familiar mía, nos representa y espero que los votos emigrantes la hagan quedar en un buen lugar o GANAR. Sería ya apoteósico.


Yo sé que mucha gente dice que Eurovisión es "casposo", "frikie", "está pasado de moda", "está politizado", "siempre ganan los mismos". Después de años de seguimiento podría desmontar todas esos comentarios, siempre que el otro esté receptivo, que en la mayoría de los casos no es así. Pero es que después es uno de los programas más vistos del año, pudiendo superar sin problemas los 10 millones de espectadores en determinados momentos. Eso sí, preguntando a la gente, "NADIE ha visto Eurovisión" (??!!)


Desde luego que Eurovisión tuvo para España su época dorada. Todos recordamos (bueno, yo poco) cuando quedábamos siempre en el "top" con canciones de nuestra vida como "Eres tú" o cómo cuando le dimos el triunfo a Israel con "Su canción" de Betty Missiego en 1979. Ahí yo creo que la gente se desencantó. En 4 años España obtuvo el más famoso "0" de su historia con Remedios Amaya y "¿Quién maneja mi barca?". Desde 1983 hasta que llegó Rosa en 2002 no volvió a "revivir" en España, aunque siempre TVE nos ha hecho ver que somos favoritos y no es así. Hay que darse cuenta de que competimos con 42 países más, que Eurovisión se celebra ahora en tres días con dos semifinales porque todos los países de Europa quieren participar, que la calidad cada vez es mayor y que el sistema de votación ha cambiado para bien, ya que se decide al 50% entre un jurado de expertos y el televoto de la audiencia.



No quisiera convertir este blog en un blog "eurovisivo", de esos ya hay muchos, pero lo que sí quiero reivindicar es la UNIÓN DE EUROPA a través de la música en este certamen y su influencia en muchos aspectos de la vida cotidiana. Hace poco, una televisión australiana (sí, digo bien, en las antípodas) produjo un documental titulado "The secret history of Eurovision" en el cual se explica cómo Eurovisión influyó en la política de los países de Europa, sobre todo durante la Guerra Fría, además de servir de plataforma de sentimientos nacionalistas para muchos países incorporados recientemente. Curiosidades de este tipo yo conozco muchas vinculadas al concurso y, aunque todavía no he podido ver el documental en su totalidad, los cortes que hay en la red garantizan que no tiene desperdicio.



Por supuesto que han pasado por el certamen canciones horrorosas, "frikies", malos intérpretes y puestas en escena de lelvar al juzgado. Pero también han pasado artistas con voces increíbles, canciones que provocan emociones muy fuertes, en definitiva, joyas musicales que en muchos casos son olvidadas. Por citar sólo a España, en 1995 obtuvimos un 2º puesto con una joven Anabel Conde y su "Vuelve conmigo" a la que alguna mano negra la aprtó de la escena musical española.



Artistas que hoy reconocemos internacionalmente han pasado por Eurovisión y mucha gente no lo sabe, desde Celine Dion a Franco Battiato y muchos escuchan canciones que han pasado por el festival, les encantan pero no saben que son de Eurovisión. Incluso en tiendas como Zara he oído de hilo musical canciones eurovisivas de otros países que en España ni se han difundido ni nos ha interesado hacerlo.



Entonces surge la pregunta: ¿realmente está TVE interesada en ganar Eurovisión? Porque hace ya 42 años que no ocurre y todos los años nos "venden la moto". Yo creo que por una parte sí, ya que España es uno de los países que está siempre en la final por ser de los que más aporta al certamen (por población y extensión), pero por otra debe mirar a su alrededor, a EUROPA para aprender a buscar una canción ganadora. No es fácil, pero tampoco imposible, todos los años gana uno. La música europea hay que conocerla, saber quienes son los "bisbales" y "chenoas" de otros países y de otras culturas musicales. Sólo teniendo esa perspectiva de RESPETO hacia lo diferente y lo externo se puede llegar a comprender al otro. No somos los mejores ni somos el ombligo del mundo, hay otras realidades, incluso en Moldavia o Lituania (por poner sólo un ejemplo de dos países que están en la final por méritos propios). Los seguidores de Eurovisión sabemos cuál sería el procedimiento a seguir desde un principio, desde que se abre el "año eurovisivo" allá por octubre y que culmina mañana. Y os aseguro, además, que obtendría beneficios, hoy en día también Eurovisión es un negocio no sólo para la televisión organizadora, sino para el país y la ciudad que acogen el certamen.



En fin, no voy a extenderme más que si no algunos no me leerán. De nuevo SUERTE a Lucía Pérez, que los emigrantes voten a ESPAÑA, allí estaré yo y pronto os lo contaré. Pero, si algo sale mal, siempre podremos decir "QUE ME QUITEN LO BAILAO! :)








4 comentarios:

  1. Que o pases moi moi moi ben! Por fin podes estar aí! Creo que xa o merecías.
    Bicos

    ResponderEliminar
  2. Meu rei disfruta, creo que para ti é un soño conseguido, sabes o que penso do tema pero só con ver a ilusión que pos en Eurovisión creo hoxe ata vou ver un pouco. Non sei se todo porque estarei algo ocupada pero procurarei ver como vai a cousa.
    Pásao ben e despois douche dous post para contalo que a min tanta Macravisión cansame un pouco. Bicos.

    ResponderEliminar
  3. Por fin vas facer realidade un dos teus soños,ver Eurovisión en directo.Espero que o pases ben,e que Lucía quede en un bo posto.Un saudo.

    ResponderEliminar
  4. Pasao ben profe,que sei que che encanta Eurovisión.Eu estareina vendo apoiando a Lucía,a ver se non queda moi mal.Ainda ne acordo do ano pasado cando tuvemos que facer o traballo das cancións.Un saudo de Alba

    ResponderEliminar