lunes, 6 de diciembre de 2010

Vuelve la rutina, pero sólo dos semanas

Ya se fueron. La casa está otra vez en silencio. Vivo más fuera de ella que dentro. Hoy salí de aquí a las 6 de la mañana y regresé a las 9 menos cuarto de la noche. Primero, a Schiphol a llevar a la familia con cierto gusanillo por saber si habría problemas o muchas colas de pasajeros "caídos" por los controladores entre el viernes y el sábado. Todo en orden y los primeros de la fila. Después, hice tiempo hasta llegar a las clases de holandés, 4 horas con bocadillo y café por el mediodía. A las 2 y 10 corriendo a Sloterdijk para comer algo en una franquicia de pasta llamada "Julia's" y esperar el tren a Wormerveer. Allí clases desde las 4 a las 8 y luego el traslado a casa. Total: 14 horas y 45 minutos fuera de casa. Sin comentarios.

Lo hemos pasado bien, yo nervioso por las inclemencias del tiempo, el sábado fue brutal , pero ver a Greta patinar sobre hielo como una auténtica holandesa en el centro de Amsterdam... NO TIENE PRECIO (como diría el anuncio) y ver a Martín desenvolverse en un incipiente inglés (Sorry, you're welcome, etc.) y que los nativos le contesten... NO TIENE PRECIO. Espontaneidad e intelectualidad unidos en la misma familia: tengo unos niños que son unos avanzados. Ojalá en el futuro se acuerden de todo esto y les sirva para que abran la mente, que mucha falta nos hace.

Ahora me queda organizar un poco de nuevo la casa para la vida en solitario, a ver de dónde saco el tiempo porque esta semanita será también de mucho estar fuera. Parece que el tiempo viene mejor (me refiero a que las temperaturas suben de 0º y eso ya es un alivio, quién lo diría), pero son las 22'40 horas, aún tengo deberes de holandés y mañana a las 7'50 en pie para empezar con el ajetreo de los trenes. No me quejo porque lo he escogido yo y lo del holandés engancha, pero es cansado. ¿Más o menos que los controladores?

Bueno, si alguien quiere algo holandés para Navidad que avise con tiempo, porque no iré muy cargado.

La foto es de delante de casa y ya con menos nieve porque había llovido de noche, pero ya os enseñaré videos y fotos de los niños abrigados como en Alaska.

Besos


3 comentarios:

  1. Non te vaias poñer triste agora eh!que en 2 semanas estás na casa.Vexo que o pasaches moi ben
    coa túa familia.Toma as cousas con tranquilidade a
    ver se te vas estresar.Bueno de aquí en diante ainda que vou ler o teu blog tódolos días,vouche escribir menos,porque miña nai xa me dixo que non
    podía ser tan pesada,co de escribirche tan a miúdo
    Bueno é si ti queres algún regalo de aquí avisa con tempo para prepararcho,que despois non hai tempo.Un bico de Alba

    ResponderEliminar
  2. Que bo es Alfonso, ti sempre pensando nos demáis. Pois mira para min como veñas con ben xa é suficiente, as cousas materiais van e veñen pero as persoas son insustituibles. Unha aperta grande. Paula.

    ResponderEliminar
  3. Que ben escribides, agardo que os profes do instituto o teñan en conta. Pero non deixedes de facelo e a ver se animades aos outros para que poñan algo por aí. Dádelles saúdos moi fortes, con frío, aquí hai días que non subimos de 0º e o peor día chegamos a 7 baixo 0, pero din que aínda o peor está por vir, xaneiro e febreiro teñen que ser terribles.

    Apertas ás mamás a aos papás

    ResponderEliminar